Deze studie is ontstaan uit nieuwsgierigheid gewekt bij het spelen van het Wohltemperierte Klavier (deel 1) van Bach. De grote gestructureerdheid maar toch ook soms ongewone klanken. De lange lijnen en in elkaar gevlochten stemmen. Welke structuur zit hier achter, welke principes gebruikte Bach om tot stukken te komen die zo kloppend in elkaar zitten? Componeerde hij intuïtief of verstandelijk construerend?
Een antwoord op de vraag welke specifieke principes Bach in zijn muziek gebruikt en welke theorie er uit de stukken van Bach op te maken is, kwam niet duidelijk uit de bestaande literatuur naar voren. Ook is er geen studie waarin de stukken gekwantificeerd en geanalyseerd worden aan de hand van grafieken. Geluidsweergaven in grafische vorm zijn de enige vormen hiervan. Ook wordt in de studies weinig gewerkt met categorisering van de stukken of dwarsverbanden tussen de stukken. In deze studie is dit opgepakt.
Het doel van de studie is het destilleren van compositieprincipes vanuit de analyse van de structuur, kijkend naar het thema en contrapunt, kijkend naar motieven en andere muzikale eenheden en kijkend naar de structuur over het stuk. Als hulpmiddel is hierbij gebruik gemaakt van een kwantificering en analyse daarvan met behulp van grafieken waarbij de toonhoogten tegen de tijd is uitgezet. Ook enkele stukken van andere componisten en stukken uit Die Kunst der Fuge, de Inventionen en Sinfonia’s en enkele kleinere stukken zijn op die manier uitgewerkt.