Literatuur

De volgende literatuur is een waardevolle verdieping gebleken:
Brandts Buys, H. (1942). Het Wohltemperirte Klavier. Nijmegen: N.V. Drukkerij G.J. Thieme.


Breig, W. (1995) Versuch einer Theorie der Bachsen Orgelfuge
Bruhn, S. (2006). J.S. Bachs Wohltemperiertes Klavier- Analyse und Gestaltung. Waldkirch: Edition Gorz.
Büsing, Otfried (2015). Hatte Nottebohm recht? Überlegungen zur Fuga a 3 Soggetti aus Bachs Kunst der Fuge. Bach Jahrbuch 2015, ISBN 978-3-374-04320-0, S193.
Dürr, A. (1998). Johann Sebastian Bach – Das Wohltemperierte Klavier. Ulm: CPI-Ebner & Spiegel.
Forkel. (1802). Johann Sebastian Bach His life, art and work .
Houten, K. v. (1985). Bach en het getal. Zutphen: De Walburg Pers.
Hughes, I. N. (2006). Accident or Design? New theories on the Unfinished Contrapunctus 14 in J.S. Bach’s The Art of Fugue BWV 1080. University of Auckland.
Mann, A. (1943). The Study of Counterpoint form Johann Joseph Fux’s Gradus ad Parnassum. New York: W.W. Norton&Company.

Milka, Anatoly (2014) (St. Petersburg). Warum endet die Fuga a 3 Soggetti BWV 1080/10 in Takt 239? Bach Jahrbuch 2014. ISBN 978-3-374-04036-0, S11.
Nottebohm, G. (1881). J S Bach’s letzte Fuge. Music-Welt: 234.
Piston, W. (1947). Counterpoint. New York: W.W. Norton&Company.
Rameau, J.-P. (1722). Treatise on Harmony, new English translation (1971) of Traité de l’harmonie printed by Jean-Baptiste-Christophe Ballard, Paris, 1722. Mineaola: Dover Publications.
Siegele, U. (1989). The four conceptual stages of the Fugue in C Minor, WTC 1. Bach Studies, 197-224.

next